Η γειτονιά της πόλης

Μάγια Μελάγια (Η παλιά μου γειτονιά ) 

 Σε μια γειτονιά φτωχική
ο νους μου συχνά με γυρίζει
και κάποιες χαρές που περάσανε μου θυμίζει
Και τώρα ακόμ απ εκεί
ποτέ δεν περνά λιμουζίνα
σε κάθε μπαλκόνι γαρύφαλλα κι άσπρα κρίνα

Ω, ω, ω, μια κιθάρα στο στενό
Ω, ω, ω, με καημό για έναν έρωτ αγνό
Να ξεχάσω ποτέ δεν μπορώ
τον παλιό τον καλό τον καιρό
μια γωνιά στην παλιά γειτονιά

Παράθυρο μισόκλειστο
κι η πρώτη μου αγάπη στη γρίλια
του έρωτα η πρώτη χαρά και η πρώτη ζήλια
Φεγγάρι ασημί γελαστό
που παίζει στης λεύκας τα κλώνια
αχ! τα αξέχαστα ωραία αυτά τα χρόνια

Ω, ω, ω, μενεξές το πρωινό
Ω, ω, ω, κι απαλό το γλυκό δειλινό
να ξεχάσω ποτέ δεν μπορώ
τον παλιό τον καλό τον καιρό
μια γωνιά στην παλιά γειτονιά

Παλιές γειτονιές

Στίχοι: Πέτρος Παρασκευάς

Μουσική: Πέτρος Παρασκευάς

Πρώτη εκτέλεση: De Facto

 

 

Μ’ αρέσει να γυρνάω σε παλιές γειτονιές

Εκεί που έμενα χτες και πια δε ξέρω κανέναν

Τον κόσμο να κοιτάω σε πλατείες μικρές

Και τις δικές τους στιγμές να τις κλέβω για μένα

Μ’ αρέσει κάθε βράδυ που ‘ναι όλα κλειστά

Σε δρόμους σκοτεινούς να περπατάω

Μ’ αρέσει να ξυπνάω αργά και να μη ξέρω που πάω

Μα τι είναι αυτό που μένει, ό,τι κι αν συμβαίνει

Κι ακόμα δε μπορώ να το βρω

Και πάλι εδώ με φέρνει, πιο βαθιά με δένει

Αυτό που με κρατάει ζωντανό

Είναι ένα γέλιο που τρέμει

Μ’ αρέσει να περνάω από σπίτια παλιά

Εκεί σε κάποια γωνιά κάτι έχω ξεχάσει

Σε πάρκα και σχολεία που γεμίζουν παιδιά

Έχω αφήσει πολλά, μα όλα έχουν αλλάξει

Μ’ αρέσει όταν τα σύννεφα έχουν φύγει μακριά

Ν’ αγγίζω τους πλανήτες με τα χέρια

Μ’ αρέσει να κοιτάω ψηλά και να μετράω τα αστέρια

Μ’ αρέσει να γυρνάω σε παλιές γειτονιές

Εκεί που έμενα χτες μα δε θυμάμαι ούτε εμένα