Ο φίλος μας ο άνεμος

Ενότητα 1 γλώσσα

Οι ανεμόμυλοι

Οι ανεμόμυλοι χτίστηκαν πριν από 150 χρόνια περίπου, από πέτρα και ένα είδος άμμου. Είναι χτισμένοι στην πλατεία της Χώρας, γιατί εκεί φυσάει πολύ.

Είναι στρογγυλοί και η σκεπή τους είναι κοκκινωπή. Οι ανεμόμυλοι παλιότερα ήταν 12 αλλά απ' αυτούς σήμερα σώζονται 8 και σ' έναν ακόμα υπάρχει μόνο η βάση. Αυτό που μας έκανε εντύπωση είναι πως η σκεπή γύριζε ανάλογα με το πού φυσούσε ο αέρας, για να μπορεί ο ανεμόμυλος να λειτουργεί με όλους τους αέρηδες.

ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ

        Εσωτερικά οι μύλοι έχουν δυο πατώματα. Απ' την πόρτα του μύλου μπαίνουμε στο χώρο που άφηναν τα σακιά με το σιτάρι και το κριθάρι. Οι δυο αυτοί χώροι (πάνω και κάτω) επικοινωνούσαν με μια μικρή (στενή) σκάλα, που την έφτιαχναν έτσι, γιατί δεν είχαν χώρο να την φτιάξουν μεγαλύτερη.

        Οι μυλόπετρες (δυο στρογγυλές πέτρες) βρίσκονται στον πάνω χώρο (κάτω από τη σκεπή) και εκεί άλεθαν. Τις μυλόπετρες τις έφερναν συχνά από τη Σαντορίνη, ένα κοντινό νησί των Κυκλάδων, όπου υπήρχε το κατάλληλο πέτρωμα για την κατασκευή τους.

 

Για να καταλάβετε πώς γυρνούσαν οι μυλόπετρες, θα πρέπει να μπείτε μέσα και να δείτε πώς τα πανιά που γυρνούσαν στον ρυθμό του ανέμου συνδέονταν με τις μυλόπετρες και τις έκαναν να γυρίζουν.

Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΜΥΛΩΝΑ

        Σε κάθε μύλο εργαζόταν ένας μόνο άνθρωπος: ο ιδιοκτήτης. Τον έλεγαν μυλωνά. Αυτός ανέβαζε ένα-ένα τα σακιά με το σιτάρι ή το κριθάρι από τα σκαλάκια στο πάνω μέρος του μύλου, για να τ' αλέσει και να βγάλει αλεύρι.

Όταν δε φυσούσε, οι μύλοι δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν. Εκείνες τις μέρες όμως που είχε δυνατό αέρα, δούλευαν ώρες πολλές, ακόμα και τη νύχτα. Βέβαια, όταν δεν είχαν σιτάρι ή κριθάρι ν' αλέσουν, τότε έδεναν τα πανιά, για να μην γυρνάνε και σπάσουν.

        Ο μυλωνάς δεν πληρωνόταν με χρήματα, αλλά με αλεύρι, ανάλογα με τη ποσότητα που άλεθε. Αυτός με τη σειρά του το πουλούσε σε όσους κατοίκους δεν καλλιεργούσαν σιτάρι ή κριθάρι, δεν είχαν δηλαδή δικό τους αλεύρι.